Heel trots vertelt de 24-jarige Stefan over zijn leven in Zuid-Afrika. “Ik kom uit Pretoria, een prachtige stad. Heel uitgestrekt en ruim met een diameter van zo’n 40 kilometer. Om die reden zijn de dorpen en steden in Nederland voor mijn gevoel heel knus en klein.“
In Pretoria heeft Stefan een groot sociaal netwerk. Hij gaat er naar de kerk en veel van zijn vrienden behoren tot de gemeenschap. “Vooral de eerste maand in Nederland miste ik de gemeenschap en het samenzijn heel erg.” Daarnaast schildert Stefan in zijn vrije tijd. “Ik vind het leuk om met mijn handen iets te maken. Voordat ik naar Nederland vertrok, heb ik voor mijn ouders een schilderij gemaakt. Het is nu officieel dat ik uit huis ben en ik ben mijn ouders heel dankbaar voor alles wat ze voor mij hebben gedaan.”
Stilzitten heeft Stefan nooit gedaan. Ook niet op school. “Ik vond wiskunde, natuurkunde en chemie altijd erg interessant. De harde wetenschap. In Zuid-Afrika is het hebben van een goede en vaste baan best een luxe. Als je chemie hebt gestudeerd, is de kans groter op een baan waar je gelijk hands-on met de wetenschap kan werken. Dit is bij natuurkunde niet het geval. “Daarom koos ik voor chemie”. Met vlag en wimpel is deze streber sinds kort afgestudeerd.
Wacht even… we horen je denken: ‘De studie Chemie is een goede optie als je kans wil maken op een baan, maar toch ben je voor werk verhuisd naar Nederland?’ “Dat klopt. In Zuid-Afrika is op dit moment weinig werkgelegenheid”, zegt Stefan enigszins betreurd. “De werkloosheidsgraad is op dit moment 44%. En vanuit een groter perspectief gezien: het is nu de meest gunstige tijd voor mij om zo’n avontuur aan te gaan. Ik heb nu nog niks wat mij aan een plek bindt. Waar ik kan werken, kan ik gaan wonen”.
Stefan twijfelde geen seconde en zocht vanuit Zuid-Afrika op de term ‘Chemisch Analist’ in de omgeving van Dronten, Nederland. “Mijn broer woont in Dronten, dus vandaar dit zoekgebied”. Daar kwam de vacature van Xelvin naar boven. “Ik weet het nog goed. Op vrijdag 25 juni heb ik gesolliciteerd. Diezelfde dag kreeg ik nog een reactie van Erik van der Meij. Die week daarna hebben we kennis gemaakt, de sollicitatie voorbereid én had ik het sollicitatiegesprek bij CCIC Europe Food Test B.V. Die week erop ben ik aangenomen! Ik dacht bij mijzelf ‘sjonge’ dat is een mooie kans en ik ga er vol voor!”
Toen ging het allemaal in sneltreinvaart. Ik vond een woonplaats, Xelvin boekte het vliegticket en ik ‘kwam thuis’ in Nederland.” Mijn opa en oma zijn in Nederland geboren, maar zijn na de 2e wereldoorlog naar Zuid-Afrika geëmigreerd. Ik heb dus 100% Nederlands bloed. Hoewel ik mijn vader, moeder en broer in Zuid-Afrika heb achtergelaten, voelt het dus een klein beetje als thuiskomen in Nederland. Ook woont mijn oudste broer op 1.8 km van me af, ook in Dronten. Dit maakt het inburgeren een stuk makkelijker.”
Plannen maken voor de toekomst kan Stefan nog niet. “Ik wil dit jaar in ieder geval succesvol afronden op het werk. De tijd zal leren of ik me na een jaar thuis voel in Nederland en ik hier permanent wil blijven. Als ik nu denk aan de lente momenteel in Zuid-Afrika, voel ik wel heimwee. Het is er nu zo mooi”, vertelt Stefan. “Tegelijkertijd maak ik me een beetje zorgen over de winter in Nederland. Ik hoor er weinig positieve verhalen over haha.”
Vanuit Xelvin worden ook activiteiten georganiseerd om Nederland en andere expatcollega’s te leren kennen. “Er zijn veel Zuid-Afrikanen in Nederland, dus ik hoop dat ik ook hier in Nederland een leuk sociaal netwerk kan opbouwen. In ieder geval voel ik me heel erg gesteund door Xelvin. Alleen al het idee dat ik niet aan mijn lot wordt overgelaten, geeft me een heel goed gevoel!”
